Κι αν ποτέ νιώσεις μόνος, να ξέρεις πως κάποιος, κάπου, σ' αγαπάει. Ίσως ακόμη κι αν δε σε ξέρει. Και μπορεί να σε καταλάβει.
Κι αν νιώσεις να χάνεσαι, θυμήσου πως υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ψάξε την. Στα βάθη της ψυχής σου θα τη βρεις, στον πυρήνα της ίδιας σου της ύπαρξης. Μια μισοσβησμένη φλόγα. Τρεμοπαίζει. Μην την αφήσεις να σβήσει.
Κι αν ακόμη ο κόσμος, σου φαίνεται σκληρός, αν "καθένας χωριστά ονειρεύεται" και "δεν ακούει το βραχνά" το δικό σου, μη φοβάσαι. Γιατί ξέρεις πως δεν είσαι μόνος. Ξέρεις πού θα με βρεις...
Γιατί ξέρεις πως θα είμαι πάντα εκεί. Όπως υποσχέθηκα. Όπως πρέπει να είμαι. Όπως θέλω να είμαι.
Και δε θα χαθείς. Όχι.
Γιατί θα είμαι πάντα πλάι σου.
της Ζωής Αποστολίδη
(φωτό από Κοιλάνι)
