Πολιτιστικά

της Μαριάννας Βράκα

Δείτε στη Λεμεσό:

Τις Θεατρικές Παραστάσεις:

Με τη Σιωπή

Ριάλτο, 31/03/11, 20:30

Κυρία Κούλα

Ριάλτο, 05/04/11, 20:30  

Hurly Burly

Ριάλτο, 06-07/04/11, 20:30
Misterioso-119
Θέατρο Ένα 24/03/11 – 10/04/11, 20:30

Το Δωμάτιο των Απεριόριστων Πιθανοτήτων
Παλιό Ξυδάδικο, 06/05/11, 21:00 - 22:00

Τα εσώψυχα μιας παντρεμένης!

Θέατρο Ένα 11-13/05/11, 20:30

Τις Κινηματογραφικές Ταινίες:

Battle: Los Angeles - Παγκόσμια Εισβολή

-Κ Cineplex, καθημερινά στις 17:30, 19:50 και 22:15

                    Σαββατοκύριακα επίσης και στις 15:00

- Ρίο,  Παρ. έως Πεμ. στις 19:45 και 22:00

          Δευτ. έως Πεμ. στις 20:00 και 22:00

Big Mommas: Like Father, Like Son - Μην Πυροβολείτε τη Γιαγιά: Πατέρας και Γιος Εν Δράσει

- Κ Cineplex, καθημερινά στις 17:40, 19:55 και 22:15
                     Σαββατοκύριακα επίσης και 15:20

- Ρίο, Παρ. έως Κυρ. στις 17:00, 19:45 και 22:00

         Δευτ. έως Πεμ. στις 18:00, 20:00 και 22:00

Gnomeo & Juliet - Ζουμπαίος και Ιουλιέτα (3D μεταγλωττισμένο)

- Ρίο, Παρ. έως Κυρ. στις 15:00

Hall Pass - Εργένηδες για μια Εβδομάδα

- Οθέλλος, καθημερινά στις 22:00

Just Go with It - Σύζυγος για Ενοικίαση

- Κ Cineplex, καθημερινά στις 19:50 και 22:15

- Οθέλλος, καθημερινά στις 19:45

Mars Needs Moms - Αρης Καλεί Μαμά (3D μεταγλωττισμένο)

- Κ Cineplex, καθημερινά στις 17:30
                     Σαββατοκύριακα επίσης και στις 15:10

- Ρίο, Παρ. έως Κυρ. στις 15:00 και 17:00

         Δευτ. έως Πεμ. στις 18:00

When in Rome

by Zoi Apostolidi

Genre: romantic comedy

Direction: Mark Steven Johnson

Starring: Kristen Bell, Josh Duhamel, Will Arnett, Jon Heder, Dax Shepard, Danny DeVito, Anjelica Huston

Plot:


Beth is a young and ambitious art currator. Love has become a luxury she can't afford anymore, since she has been broken hearted before and the years waiting for the perfect romance have made her bitter. One day, she attends her sister's wedding, in Italy. At the wedding, she meets Nicholas, an attractive guy who saved her from several difficult situtations she landed in, because of her clumsyness. Both of them seem to have an interest in each other. Beth begins to believe love deserves another chance, until she sees Nicholas' kiss with another woman, who is thought to be crazy. Slightly drunk, Beth gets in the "fountain of love", located outside the church, and picks up 4 coins and a poker chip from the bottom. These coins are the coins of people who through them in the fountain, wishing for love. When she returns to New York, she notices some weird guys following her around, claiming that they are in love with them. Later on, she learns about a legend which says that if you take coins from the fountain, the owner of the coin will fall in love with you. She has to return the coins to the fountain to break the spell, but is tied up at work.

As she falls in love with Nick, she realizes that the poker chip belongs to Nick and is convinced that Nick is merely under a spell, not truly in love with her.  Then, she learns that the spell can break if the coins are returned to their owners. After many difficult situations, she returns the coins to their owners. Nick picks his chip but appears to be in love with Beth still, convincing Beth that his love was true all along.

Finally, Beth and Nick get married in Rome. However, on their wedding day, Beth learns that the chip she gave to Nick was not the real one. While exchanging their wedding vows, Beth hesitates and rushes out of the church, convised that Nick was under the spell and didn't really love her. Beth climbs on the "fountain of love" and cries. Nick runs after her, so Beth explains the situtation. Nick claims that he never throw a chip in the fountain, so he is originally in love with her. The scene ends with them kissing. So, they lived happily ever after!

To Σάββατο 26/03/2011, όλες οι χώρες έσβησαν τα φώτα για μια ώρα από τις 08:30μμ το βράδυ  μέχρι τις 09:30μμ.
Όπως πληροφορηθήκαμε από την ιστοσελίδα του Επιτρόπου Περιβάλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτή η ώρα είναι αφιερωμένη στη Γη, γιατί αξίζει να δώσουμε σημασία στο να αλλάξουμε τις συνήθειες μας και όχι το κλίμα.
Τα φώτα έσβησαν και στο Προεδρικό Μέγαρο στις 08.30μμ σε εκδήλωση που χαιρέτησε ο Πρόεδρος, στο Δημαρχείο Λευκωσίας, στο Λιμανάκι της Πάφου και σε άλλες εκδηλώσεις που οργανώθηκαν από οργανωμένα σύνολα και ιδιωτικές εταιρείες.
Μετά από τα τραγικά γεγονότα στην Ιαπωνία τα οποία 15 μέρες μετά ακόμη κρατούν την ανθρωπότητα σε αγωνία με τις συνεχείς διαρροές ραδιενέργειας, η Ωρα της Γης έχει και μια άλλη πλέον σημασία.
Τα πιο κάτω φιλμάκια είναι από την εκστρατεία της WWF.
Φιλμάκι 1      Φιλμάκι 2

Ποιος είναι ο δάσκαλος;

της Μικαέλλας Δημητρίου

Έχω τους λόγους μου να πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται περισσότερο ο άνθρωπος στην κατά τα άλλα σύντομη και φευγαλέα παραμονή του στον πλανήτη Γη, είναι η μορφή ενός δασκάλου. Κι επειδή συχνά αυτή τη λέξη τη συνδέουμε ασυνείδητα με το ομώνυμο επάγγελμα, σας προτρέπω αγαπητοί αναγνώστες, να αδειάσετε τέτοιες εικόνες από το μυαλό σας. Διότι, δάσκαλος πέρα από εκείνη τη μορφή ενός συμπαθητικού νεαρού με γυαλάκια ή μιας γλυκιάς κυρίας που προσπαθούσαν κάποτε να μας μάθουν το «Λόλα, να ένα μήλο», είναι ο κάθε ένας που η παρουσία του μπορεί να υπάρξει καταλυτική σε οποιαδήποτε φάση της ζωής μας.

Αυτή λοιπόν τη μορφή, ίσως κάποιοι να την αναζητούν και να μην τη βρίσκουν, αλλά σας λέω πως ο δάσκαλος δρα τόσο «παρασκηνιακά» που σχεδόν η παρουσία του δε γίνεται αντιληπτή, παρά μόνο όταν έλθει η μέρα που βλέποντας κανείς τα «εσώτερα» του, θα αντιληφθεί τη μεταμόρφωση που έχει δεχθεί και θα τη νιώσει. Έχω τους λόγους μου να πιστεύω ότι αυτός ο δάσκαλος έχει την ικανότητα να καταφθάνει πάντοτε την πιο κατάλληλη στιγμή. Πιστεύω πολύ – αν και συχνά αρνούμαι να το παραδεχτώ - ότι όλα λειτουργούν αρμονικά και στην εντέλεια, έτσι που, αν έχεις τα μάτια και τα αυτιά σου ανοιχτά, θα μπορέσεις κάποτε να νιώσεις τη γνώση που αφομοίωσε ο οργανισμός σου.

Κάποτε, αν δεν την ξέρεις ήδη, θα μπορέσεις να καταλάβεις την αξία του δασκάλου. Γιατί λοιπόν ο καθένας από εμάς χρειάζεται ένα δάσκαλο; Καταρχάς, διότι όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο άνθρωπος, όσα χρόνια ζωής κι αν μετρά, παύει να νιώθει την ανάγκη να είναι παιδί. Και ξέρετε, παιδί δεν είναι αυτός που παιδιαρίζει και λέει μωρολογίες, αλλά αυτός που διατηρεί άσβεστη τη δίψα του για μάθηση. Αντίθετα, αυτός που έχει πεισθεί ότι τα ξέρει όλα, αυτός που ονομάζει τον εαυτό του σοφό και που δεν αναζητεί ένα δάσκαλο, αυτός λοιπόν, έχει γεράσει.

Επιπλέον, ο δάσκαλος συχνά θα αποδειχτεί ότι είναι ένα άτομο που σε νοιάζεται. Ίσως όχι τόσο φανερά και εκδηλωτικά, αλλά με πολύ μικρές χειρονομίες. Ίσως με χειρονομίες που θα δυσκολευτείς αρχικά να συλλάβεις, αλλά με χειρονομίες που θα γίνουν πιο αντιληπτές και κατανοητές στο πέρασμα του χρόνου. Φυσικά και υπάρχουν κι άλλα άτομα στη ζωή σου που σε νοιάζονται, είτε αυτά αποκτούν τη μορφή ενός φίλου, είτε κάποιου συγγενικού προσώπου και η συμβολή τους πρέπει να αναγνωρίζεται. Όμως, η σχέση που αποκτάς με ένα δάσκαλο είναι σχέση ζωής. Και μη φανταστείτε ότι ο δάσκαλος θα σας κρατά εσσαεί «από το χέρι». Ούτως ή άλλως, αυτός δεν υπήρξε ποτέ ο ρόλος του. Ένας καλός δάσκαλος όμως θα βρίσκεται αναπόφευκτα σε κάθε καινούριο βήμα της «μετά-δασκάλου» πορείας σας.

Τι εννοώ με αυτό; Ίσως τα λόγια ενός ξένου συγγραφέα να μπορέσουν να εξηγήσουν καλύτερα για μένα. Να λοιπόν τι λέει: «Για ν’αλλάξει ο άνθρωπος και να γίνει ο εαυτός του, πρέπει να έχει ελευθερία. Για να διδαχτείς, πρέπει να είσαι ελεύθερος. [...] Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι για να δημιουργήσουμε». Μόνο οι σχέσεις που χτίζονται πάνω στην ελευθερία μπορούν να έχουν διάρκεια. Η σχέση με το δάσκαλο πρέπει να λειτουργεί αμφίδρομα, αλλιώς δεν έχει σωτηρία. Ο ένας δεν μπορεί να χτίζει μόνος του. Ο δάσκαλος, λόγου χάρη, θα βάλει τα θεμέλια, και εσύ αν θέλεις και αν μπορείς, θα  συνεχίσεις να χτίζεις πάνω σε αυτά. Και όσο πιο πολύ επικοινωνείτε, όλο και περισσότερα θα μαθαίνετε και θα βάζεις εσύ κάτι κι αυτός θα προσθέτει κι άλλοτε θα κάνει διορθώσεις. Ο δάσκαλος εάν όντας ελεύθερος, σέβεται και τη δική σου ελευθερία, ποτέ δε θα αφαιρέσει. Θα κάνει τον... «υπαινιγμό» του για κάτι που πηγαίνει στραβά, αλλά θα αφήσει κάποια πράγματα στην κρίση σου.

Σίγουρα, ένας δάσκαλος γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα γνωρίζεις εσύ. Ένας καλός δάσκαλος όμως, δε θα επικαλεστεί ποτέ το αλάθητο! «Η μάθηση είναι συναρπαστική. Δε χρειάζεται να ξέρεις τα πάντα. Θα οδηγήσουμε ο ένας τον άλλο». Ο δάσκαλος είναι η τρανή απόδειξη της ανθρώπινης σου υπόστασης  και της προσπάθειας σου να μάθεις. Θα μπορούσε λοιπόν η σχέση αυτή να σβηστεί ποτέ στ' αλήθεια; Νομίζω πως όχι. Αν προσπαθείς να «εξοντώσεις» το δάσκαλο, θα καταλάβεις αργά ή γρήγορα ότι σκοτώνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Και ίσως πεις «σιγά, θα το υποκαταστήσω με κάτι άλλο». Πώς ακριβώς; Ίσως αυτό σας φανεί τρελό, αλλά συχνά η φωνή του δασκάλου είναι η δική μας χαμένη φωνή που για κάποιο λόγο θάφτηκε, και που για κάποιον άλλο λόγο με την παρουσία του δασκάλου αγωνίζεται να βγει ξανά στην επιφάνεια. Αν επιχειρήσετε να σκοτώσετε το δάσκαλο, θα σκοτώνετε στην ουσία τον εαυτό σας και η απώλεια θα είναι μεγάλη, γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τον εαυτό του.

Έτσι, από μια άλλη άποψη, δάσκαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξη της μορφής εκείνης. Μπορείς να είσαι σίγουρος και για τη δική της ύπαρξη, γιατί δεν υπήρξε ένας απλός καθρέφτης της  ψυχής σου. Αλλά ακόμα κι αν καταλήξεις να τον βλέπεις σαν καθρέφτη, εγώ σου λέω πως δεν είναι έτσι. «Μόνο προσωπικότητα μπορεί να διαμορφώσει προσωπικότητες. Πίσω απο κάθε ολοκληρωμένο άνθρωπο υπάρχει (πάντα) ένας τουλάχιστον καλός δάσκαλος», γράφει ο Νίκος Δήμου. Καθρέφτες μπορούν να γίνουν μόνο όσοι είναι καθαροί και ελεύθεροι, δηλαδή ολοκληρωμένοι.

Να λοιπόν γιατί στον άνθρωπο χρειάζεται πριν απ’όλα και πάνω απ’όλα ένας δάσκαλος. Κι αν μπόρεσες να ταυτιστείς μαζί του, είναι γιατί υπήρξε άνθρωπος, πριν απ’όλα και πάνω από όλα. Και τους άνθρωπους τους αισθάνεσαι, δεν τους βλέπεις. «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια, δεν τη βλέπουν».

*Ευχαριστώ τον Λέο Μπουσκάλια, που με βοήθησε καλύτερα να αντιληφθώ τι κάνει τελικά δάσκαλο έναν άνθρωπο. Οι μπλε προτάσεις είναι από το βιβλίο του «να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις». Ευχαριστώ και το Μικρό Πρίγκιπα που με απλά λόγια διατύπωσε μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες του πλανήτη Γη. Και φυσικά, εσένα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΤΡΟΠΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ κ.ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ

Ευλογία Ελισσαίου, Σκεύη Γεωργίου, Χριστίνα Δημητριάδου

Θέλοντας να δώσουμε στους συμμαθητές μας κάποιες πληροφορίες για φλέγοντα περιβαλλοντικά ζητήματα, ζητήσαμε συνέντευξη από τον Επίτροπο Περιβάλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Χαράλαμπο Θεοπέμπτου, ο οποίος και πρόθυμα ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας και απάντησε στις ερωτήσεις μας. Τον ευχαριστούμε θερμά για τις πληροφορίες που μας έδωσε, οι οποίες ευελπιστούμε ότι θα φανούν και σε σας χρήσιμες.

Συνέντευξη

Κύριε Θεοπέμπτου,

Ποια είναι η σημασία του θεσμού του Επιτρόπου Περιβάλλοντος; Ποιος είναι ο ρόλος, τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητές σας ως Επίτροπος Περιβάλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Ο ρόλος που έχει ανατεθεί στον Επίτροπο Περιβάλλοντος είναι μόνο συμβουλευτικού χαρακτήρα, με οδηγίες όμως από τον Πρόεδρο προς υπουργούς και κυβερνητική μηχανή να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις εισηγήσεις του. Πέραν από αυτό, τα καθήκοντα του Επιτρόπου περιλαμβάνουν την προώθηση των περιβαλλοντικών θεμάτων σε οργανισμούς, τον ιδιωτικό στην εκπαίδευση και στο κοινό.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε για να φέρετε εις πέρας το έργο σας;

Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι η αλλαγή νοοτροπίας ανθρώπων που έχουν συνηθίσει να παίρνουν αποφάσεις βασισμένοι σε ένα παλιό σκεπτικό που δεν λαμβάνει υπόψη το περιβάλλον. Αυτό που λένε ότι όλοι αντιστέκονται στην αλλαγή είναι ορθό!.

Πιστεύετε ότι τα μηνύματά σας γίνονται γενικά αποδεκτά από το ευρύ κοινό; Αν κρίνω από τα μηνύματα και τηλεφωνήματα που παίρνω νομίζω ότι ο κόσμος άρχισε να βλέπει πολλά πράγματα διαφορετικά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκστρατεία που έκανα για την κομποστοποίηση, όπου το ευρύ κοινό δεν ήξερε πως αυτό γίνεται, ενώ τώρα άρχισε να διαδίδεται πολύ στην Κύπρο και μπορεί πλέον να αγοράσει κάποιος κάδο κομποστοποίησης.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η επαναχρησιμοποίηση των νερών της βροχής και τα πορώδη πατώματα που επιτρέπουν στη γη να απορροφήσει το νερό της βροχής. Ακόμη και η πολιτική του κράτους, όπως και πολεοδομικοί κανόνες, έχουν αλλάξει.

Ποια είναι η άποψή σας για την περιβαλλοντική εκπαίδευση που παρέχεται στα σχολεία της Κύπρου; Είναι επαρκής κατά την γνώμη σας; Αν όχι, τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;

Πιστέυω ότι η περιβαλλοντική εκπαίδευση έχει προχωρήσει πάρα πολύ στα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές άρχισαν να αντιμετωπίζουν τα περιβαλλοντικά θέματα από άλλη, πιο σωστή, σκοπιά και όχι απλά ως ένα καλό θέμα για έκθεση ιδεών.

Ποια πιστεύετε ότι είναι τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά προβλήματα στην Κύπρο σήμερα;

Τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα του τόπου είναι το νερό, τα απόβλητα, η ενέργεια, οι κλιματικές αλλαγές και η ποιότητα του αέρα.

Ποιες είναι οι συνέπειες των προβλημάτων αυτών για την υγεία μας, αλλά και γενικότερα για την κυπριακή κοινωνία και οικονομία;

Με τις υπερβολικές ποσότητες αποβλήτων έχουμε μολύνει ανεπανόρθωτα πολλές περιοχές του τόπου μας. Η κακή ποιότητα του αέρα (για την οποία μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση μάς έχει πάρει δικαστήριο ) προκαλεί μια σειρά από προβλήματα υγείας, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ομάδες και στα παιδιά. Η έλλειψη νερού - σε συνδυασμό με τις κλιματικές αλλαγές - αναμένεται να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στη δημόσια υγεία.

Τι κάνει το κράτος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών;

Τα προβλήματα αυτά είναι παλιά και δεν λύνονται εύκολα, ιδιαίτερα επειδή σημαίνουν πολλές φορές νέες νομοθεσίες και αλλαγές νοοτροπίας. Όμως γίνονται αργά μεν αλλά σταθερά βήματα μπροστά σε όλα τα θέματα.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η ευθύνη των πολιτών στο θέμα αυτό;

Οι πολίτες έχουν τεράστιες ευθύνες και για την υπερκατανάλωση που μας οδηγεί σε μεγάλες ποσότητες αποβλήτων. Έχουν επίσης ευθύνη για την σπατάλη ενέργειας και που δεν περπατούν όσο θα έπρεπε, αλλά επιλέγουν το αυτοκίνητο τους ακόμη και για μικρές αποστάσεις.

Μια σημαντική δράση για την προστασία του περιβάλλοντος είναι και η ανακύκλωση. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τη σημασία της;

Η σημασία της ανακύκλωσης είναι τεράστια για πολλούς λόγους και είναι γι αυτό το λόγο που δίνεται παγκόσμια τόσο μεγάλη σημασία σε αυτήν. Η ενέργεια, για παράδειγμα, που χρειάζεται για να κάνεις ένα καινούριο τενεκεδάκι είναι κατά πολύ πιο μικρή από το να μπεις σε μεταλλείο, να εξάγεις και να διαχωρίσεις το μετάλλευμα, να το στείλεις στο εργοστάσιο, να γίνει ο διαχωρισμός και η επεξεργασία για να πάρεις το μέταλλο που χρειάζεται ένα τενεκεδάκι. Αν δεν ανακυκλωθεί, θα μείνει να μολύνει το έδαφος και τα υπόγεια νερά για πολλά χρόνια. Και να μην ξεχνούμε ότι αειφορία σημαίνει να μένουν πόροι για τις επόμενες γενιές. Δεν γίνεται να τα σπαταλήσει όλα η δική μας γενιά.

Τι μπορεί να ανακυκλωθεί και πώς μπορεί ο πολίτης να εμπλακεί σε διαδικασίες ανακύκλωσης;

Τα υλικά που μπορούν να ανακυκλωθούν είναι κυρίως συσκευασίες και χαρτί, μπαταρίες, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, λάδια μαγειρέματος (Βιοντίζελ), κτηνιατρικά απόβλητα (παραγωγή ηλεκτρισμού), διαφημιστικά φυλλάδια (χρειάζεται ακόμη νομοθετική ρύθμιση), μελανοδοχεία εκτυπωτών και φωτοτυπικών, μηχανέλαια, αυτοκίνητα, ελαστικά, εμπορικά κιβώτια καταστημάτων, Cds and Jewel cases, οργανικά απόβλητα και κλαδεύματα,  (κομποστοποίηση στο σπίτι ή κεντρική), απόβλητα από κατασκευές, κατεδαφίσεις και εκσκαφές.

Οι πολίτες έχουν προς το παρόν μόνο ηθική ευθύνη να στέλνουν τα απόβλητά τους στην ανακύκλωση αν υπάρχει.

Ποια κίνητρα έχουν οι Κύπριοι πολίτες για να ανακυκλώσουν και τι όφελος θα έχουν για τους ίδιους και για τον τόπο τους;

Καμιά χώρα δε δίνει κίνητρα στους πολίτες για ανακύκλωση, αλλά αντίθετα υπάρχουν νόμοι (που εμείς δεν έχουμε) που την κάνουν υποχρεωτική, με τσουχτερό πρόστιμο στους παρανομούντες. Το όφελος για τον τόπο μας είναι τεράστιο, αφού έτσι μπορούμε να προστατεύουμε τη φύση, τον αέρα, τη θάλασσα, τα επιφανειακά και τα υπόγεια νερά.

Ανακυκλώνουν σε ικανοποιητικό βαθμό οι Κύπριοι;

Περίπου ένα στα τρία σπίτια ή ένα στα τέσσερα σπίτια (ανάλογα με την περιοχή) ανακυκλώνουν. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα της εποχής μας προκαλούνται από την απουσία συντονισμένης και υπεύθυνης ενεργειακής πολιτικής διεθνώς. Ποιά είναι η ενεργειακή πολιτική του δικού μας κράτους;

Ποτέ δεν είχαμε συγκεκριμένη ενεργειακή πολιτική. Από την ένταξη μας όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναλάβαμε και μια σειρά από υποχρεώσεις όσον αφορά την ενέργεια. Αυτές περιλαμβάνουν χρήση των ΑΠΕ, εξοικονόμηση ενέργειας κατά 1% κάθε χρόνο, πιο ενεργειακά ορθά κτήρια, συσκευές με πιο χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση.

Εκτός από την ανακύκλωση, πώς ένας νέος θα μπορούσε να εμπλακεί σε περιβαλλοντικές δράσεις, για να προσφέρει εθελοντικά στον τόπο του;

Οι νέοι μπορούν να έχουν σημαντική συνεισφορά στον τομέα περιβάλλον, εφόσον μπορούν να εξηγήσουν στους μεγαλύτερούς τους τη σημασία της ανακύκλωσης και πώς κάνουμε κομποστοποίηση, να εξηγήσουν και να πάρουν μέτρα εξοικονόμησης νερού και ενέργειας και να λάβουν μέρος σε καθαρισμούς και δεντροφυτεύσεις.

Εκ μέρους της δημοσιογραφικής ομάδας του σχολείου μας, σας ευχαριστούμε θερμά για τις ιδιαίτερα χρήσιμε πληροφορίες που μας δώσατε.

Καλοκαίρι με στύλ!

Της Έλενας Χατζήκυριακου

Η αντίστροφη μέτρηση  έχει αρχίσει και είναι θέμα λίγων μόνο εβδομάδων, για να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε και πάλι τις φωτεινές και πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού! Καιρός λοιπόν κορίτσια να ανανεώσουμε την καλοκαιρινή μας γκαρνταρόμπα με τα πιο εντυπωσιακά χρώματα και σχήματα που θα κάνουν την εμφάνιση τους αυτό το καλοκαίρι!

Φορέματα:  Αυτό το καλοκαίρι κάνουν την εμφάνιση τους τα Τσάρλεστον φορέματα.  Μια τάση που θέλει ιδιαίτερη προσοχή στις μεσογειακές σιλουέτες, μιας και τα τύπου τσάρλεστον φορέματα  τονίζουν ιδιαίτερα την περιοχή της περιφέρειας. Επίσης τα λουλουδάτα φορέματα επιμένουν και φέτος  σε όλα τα χρώματα.

Φούστες:  Από τις πιο δυνατές τάσεις  της μόδας για το καλοκαίρι που μας περιμένει είναι οι μάξι φούστες. Θηλυκές και άνετες, θα σας συνοδεύουν σχεδόν παντού!

Παντελόνια:  Λογικό είναι μέσα σε όλη τη ζέστη που θα περνούμε να προτιμούμε τα πιο κοντά παντελονάκια. Όπως κάθε χρόνο τα jean σορτάκια είναι σταθερά στη μόδα, όπως και τα ψηλόμεσα παντελόνια που μπορούν να σας συνοδέψουν μέχρι και στις βραδινές σας εξόδους.

Μαγιό:  Οι αγαπημένες στιγμές στην παραλία πρέπει να ακολουθούνται και από ένα ωραίο μαγιό. Φέτος στη μόδα έχουμε τα μονόχρωμα χαρούμενα χρώματα, όπως και τα διάφορα floral  ή ριγέ μαγιό, που θα κλέψουν τις εντυπώσεις.

Τσάντες:  Ωραίες μεγάλες τσάντες σε διάφορα χρώματα ή ακόμη και σχήματα ακολουθούν αυτό το καλοκαίρι. Όπως και το ίδιο για μικρές τσάντες στις νυχτερινές σας εξόδους.

Σανδάλια:  Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνετο και βολικό για το καλοκαίρι από ένα ζευγάρι δερμάτινα flat σανδάλια. Γι’ αυτό το καλοκαίρι, προτιμήστε τα σε διάφορα χρώματα σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.

Χρώματα:  Τα φετινά χρώματα που θα βρίσκονται στη μόδα είναι τα φωτεινά ζωντανά χρώματα. Προτιμήστε ριγέ αποχρώσεις,  γήινα χρώματα ή λουλουδάτα κομμάτια. Επίσης, τα δικτυωτά υφάσματα γοητεύουν φέτος με το ιδιαίτερό τους στιλ τους λάτρεις της μόδας, γι αυτό κι εμείς τους προτρέπουμε να το δοκιμάσουν!

"The end of the world" και όλα τα συναφή

της Σόφης Παπαδοπούλου

Αυτές τις μέρες παρακολουθώ τις εξελίξεις που έχουν να κάνουν με την καταστροφή στην Ιαπωνία στον κόσμο του φέισμπουκ κι αναρωτιέμαι. Έχουν δημιουργηθεί δεκάδες σελίδες που αναφέρονται σε αυτό και όλες δείχνουν τη συμπαράσταση τους και την αμέριστη συμπάθεια στους πληγέντες. Οκέι, το καταλαβαίνω.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως, είναι το τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι μια σελίδα στο φέισμπουκ μπορεί να δώσει έστω και κάτι σε αυτούς τους ανθρώπους.
Αναρωτιέμαι επίσης, πως μπορούμε να καθησυχάζουμε τις συνειδήσεις μας και να νιώθουμε οκέι με τον εαυτό μας, κάνοντας απλά ένα like στο φέισμπουκ, σε τέτοιου είδους σελίδες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Είναι τρομακτικός ο αριθμός των σελίδων που αναφέρονται σε παρόμοιες καταστάσεις. Το ίδιο είχε συμβεί και τότε με το σεισμό στην Αϊτή, το ίδιο συμβαίνει και για τα παιδάκια που πεινούν, και για τα παιδάκια με καρκίνο και φαντάζομαι για τις επόμενες καταστροφές που έπονται. Γιατί θα’ρθουν, είναι βέβαιο. (Σημείωση: Δεν κινδυνολογώ, απλώς είναι general truth ότι στον πλανήτη μας, συνέβαιναν και θα συμβαίνουν καταστροφές -μικρές ή μεγάλες- από την αρχή του, μέχρι το τέλος του)

Ύστερα, παρακολουθώ τα σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες και προβληματίζομαι. Κάποιοι μιλούν για το τέλος του κόσμου, κάποιοι απλώς βάζουν λυπημένες φατσούλες (η αμέριστη συμπάθεια που λέγαμε πριν), κάποιοι λένε για εκδίκηση της φύσης και όλα τα συναφή.
Κι επαναλαμβάνω. Οκέι το καταλαβαίνω.
Όμως πάλι, δεν καταλαβαίνω. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αφήνοντας ένα σχόλιο στη φωτογραφία που το σπίτι κάποιου τυλίγεται στις φλόγες, προσφέρουμε κάτι σε αυτόν που του άνηκε;  Ίσα ίσα, εμένα μου φαίνεται ψεύτικο και υποκριτικό. Ίσως και λίγο αδιάκριτο.
Αν ήταν το δικό μου σπίτι, να είστε σίγουροι ότι το τελευταίο πράγμα που θα με ένοιαζε ήταν το σχόλιο κάποιου από τη Γερμανία που βρήκε τυχαία τη φωτογραφία του στο φέισμπουκ.

Κι έπειτα, είναι κι αυτή η καραμέλα που πιπιλούμε όλοι με το τέλος του κόσμου. Αμάν πια. Ο κόσμος δε θα καταστραφεί. Εμείς μπορεί, ο κόσμος δεν πάει πουθενά.
Θα γίνουν αλλαγές, τεράστιες. Αυτό είναι σίγουρο. Αλλαγές που εμείς θα προκαλέσουμε με τη συμπεριφορά μας, αλλαγές που έχουμε ήδη προκαλέσει και μεγαλώνουν, αλλαγές που δεν έχουμε προκαλέσει εμείς, αλλά έτσι κι αλλιώς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό.
Θα γίνουν. Αλλά σταματήστε επιτέλους να κινδυνολογείτε και με κάθε καταστροφή που γίνεται να ετοιμάζεστε για την καταστροφή του πλανήτη.

Αντί γι αυτό, καλύτερα να σκέφτεστε πώς μπορούμε να κάνουμε κάτι. Κι αν δε μπορούμε τα μεγάλα, και τα μικρά είναι σημαντικά.
Μπορούμε να μας νοιάζει. Όχι όμως με τον τρόπο που γίνεται στο φέισμπουκ.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε από αυτούς που μπορούν να κάνουν κάτι.
Μπορούμε να γίνουμε πολλοί.

Μπορούμε να «κλάψουμε μια νύχτα από αγάπη για όλο τον κόσμο».

Μπορούμε όμως και να μη μας νοιάζει.
Μπορούμε απλώς να κοιτάζουμε.
Και να περιμένουμε από τους άλλους να τους νοιάξει.
Γιατί εκείνοι είναι πιο μεγάλοι και πιο δυνατοί από εμάς.
Γιατί εκείνοι μπορούν κι εμείς όχι.

Και τότε θα ‘μαστε ψεύτες και υποκριτές.
Γιατί όλοι ξέρουμε μέσα μας, ότι τα σπουδαία και τα μεγάλα, ξεκινούν πάντα από τους λίγους και από τους μικρούς.

Αυτούς που νοιάζονται.
Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις.

Φυσικά, όταν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό, θα έχουμε προχωρήσει σε ένα άλλο επίπεδο.
Ίσως τότε να δικαιούμαστε να ονομαστούμε ξανά άνθρωποι.
Ίσως πάλι όχι.

Doomsday.

της Ζωής Αποστολίδη 

Κάποιοι την αποκαλούν ημέρα κρίσης, το τέλος του κόσμου, αποκάλυψη, δευτέρα παρουσία.. Εγώ την αποκαλώ ημέρα που ο άνθρωπος θα πληρώσει οριστικά για τα τρομερά λάθη που έκανε εν αγνοία του και μη, που οδήγησαν τελικά στην καταστροφή του περιβάλλοντος. 2012; Όχι, δεν νομίζω πως η καταστροφή θα έρθει τη συγκεκριμένη μέρα του Δεκεμβρίου. Κάποιος πιο ψαγμένος θα ξέρει πως, την συγκεκριμένη μέρα που όλοι φοβούνται πως θα πεθάνουμε επειδή τελειώνει το ημερολόγιο των Μάγια, στην ουσία αυτό που τελειώνει είναι ένας κύκλος από το ημερολόγιό τους, που συχνά πίστευαν ότι συνοδευόταν από μια μεγάλη καταστροφή. Η κατάσταση γίνεται πιο ενδιαφέρουσα από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος άντρας που έφερε στο φως τη θεωρία της καταστροφής του κόσμου σύμφωνα με τους Μάγια, αργότερα αναθεώρησε και προσπάθησε να «κουκουλώσει» αυτά που είπε. Google it.

Πίσω στο θέμα μας. Ειλικρινά, πιστεύω πως η Γη δε θα περιμένει μια συγκεκριμένη μέρα για να καταστραφεί. Τι εννοώ; Κοιτάξτε γύρω σας. Σήμερα για παράδειγμα, 8.4 βαθμούς στην κλίμακα ρίχτερ στην Ιαπωνία. Από τους ισχυρότερους σεισμούς τα τελευταία 140 χρόνια. (σημειωτέον ότι μόνο τα 140 τελευτέα χρόνια έχουμε τη δυνατότητα να μετράμε την ισχή των σεισμών.) Κατά συνέπεια, ισχυροί μετασεισμοί, καθώς και τσουνάμι. Πολλές μέρες πέρασαν από τότε που ακούσαμε για καταστροφικές πλημμύρες; Όσον αφορά τους ανεμοστρόβιλους; Τους κυκλώνες; Συνειδητοποίησε κανείς πως το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει πιάσει δουλειά; Μήπως αντιλήφθηκε κανείς ότι η τρύπα του όζοντος συνεχώς μεγαλώνει; Και οι πάγοι; Νομίζετε πως θα μας περιμένουν να ξυπνήσουμε πριν αρχίσουν να λιώνουν; Η Γη γύρω μας καταστρέφεται συνεχώς κι εμείς κάνουμε τα στραβά μάτια. Η φύση ξύπνησε και μας εκδικείται! Και τι κάνουμε γι αυτό; Απλώς ανταλλάζουμε πυρ, καταστρέφοντάς την περισσότερο.

Το εννοώ. Ακόμα υπάρχουν τερατογεννήσεις από την ραδιενέργεια που σκόρπισαν οι πυρηνικές βόμβες. Σε λίγα χρόνια, πετρέλαιο θα λέμε και πετρέλαιο δεν θα βλέπουμε. Θα έρθουν τα πάνω κάτω, καθώς θα γίνουμε πιόνια στην σκακιέρα των "ισχυρών", οι οποίοι θα μπορούν να ελέγχουν την οποιαδήποτε μας κίνηση (κατά κάποιο τρόπο πιστεύω πως ήδη μπορούν). Και πώς θα μας χρησιμοποιήσουν; Απλό. Πέρα από την εκμετάλλευση, θα γίνουμε τα στρατιωτάκια τους, στον πιο καταστροφικό πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο οποίος θα είναι το κερασάκι στην τούρτα στην ολική καταστροφή της Γης. Δεν μπορώ να διανοηθώ τι είδους όπλα έχουν σήμερα στην κατοχή τους, μετά από την τόση ανάπτυξη της τεχνολογίας.
"I do not know with what kinds of weapons the Third World War will be fought, but the Fourth World War will be fought with sticks and stones." -Albert Einstein
Λέτε να ήξερε κάτι παραπάνω;

Και τι κάνουμε για όλ' αυτά; Μήπως είναι καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας και να φερθούμε λογικά; Για αρκετό καιρό κάναμε την "πάπια". Ώρα να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά. Αν και η ζημιά είναι πλέον ανεπανόρθωτη, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Θέλουμε περιβάλλον; Ας το φροντίσουμε, για να το έχουμε.