Της Ιωάννας Ζέρβα Β΄6
Ο θεσμός της εβδομάδας εργασίας ήταν ως τώρα για μας μια άγνωστη εμπειρία που όταν την ζήσαμε καταλάβαμε πόσο σημαντική και εποικοδομητική ήταν και πως όλοι αυτοί οι αγώνες που βιώσαμε τους τελευταίους μήνες για τη διατήρηση της εβδομάδας εργασίας στην εκπαίδευση άξιζαν τον κόπο!
Μια ομάδα από δεκατέσσερις μαθητές επισκέφθηκε τον χώρο του δικαστηρίου Λεμεσού, όπου παρακολουθήσαμε διάφορες δίκες και στη συνέχεια μας ανέθεσαν κάποιες μικρές εργασίες.
Παρακολουθώντας διάφορων ειδών δίκες, συνειδητοποιήσαμε πόσο κουραστική είναι η δουλειά ενός δικηγόρου, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποστηρίξει τεκμηριωμένα τον πελάτη του και να τον αθωώσει, καθώς και του δικαστή, που πρέπει να αντιμετωπίσει την υπόθεση με αντικειμενικότητα και να λάβει τα σωστά μέτρα είτε για την ποινή είτε και για την αθώωση του κατηγορουμένου. Μέσα σε όλα αυτά είδαμε και πολύ ευτράπελες περιπτώσεις όπως διαζύγια, μοιρασιά περιουσιακών στοιχείων και διαφορές μεταξύ αγροτών η κατοίκων της πόλης που είχαν έρθει σε ρήξη.
Παρ΄όλα αυτά υπήρχαν και δυσάρεστες δίκες, όπως για παιδιά που δεν τα αναγνώριζαν οι γονείς τους. Η δίκη που μας εντυπωσίασε ήταν αυτή του Λιβάνιου τρομοκράτη που επιχείρησε να ανατινάξει το αεροδρόμιο.
Επισκεφθήκαμε επίσης τα κελιά όπου βρίσκονταν οι κρατούμενοι μέχρι να δικαστούν, αλλά μας είπαν οι αστυνομικοί πως δεν διέμεναν εκεί την νύχτα.
Σε γενικά πλαίσια η δουλειά στα δικαστήρια είναι πιεστική αλλά και ευχάριστη. Για κάποιον που αγαπάει την δουλειά του και του αρέσει αυτό που κάνει είναι μια εργασία γεμάτη εμπειρίες και γνώσεις. Επίσης είχαμε την ευκαιρία να έχουμε λίγη ώρα επικοινωνίας με τον προεδρεύοντα δικαστή του οικογενειακού που μας έλυσε όποιες απορίες είχαμε και μας μίλησε για την δουλειά του. Μας διηγήθηκε δύσκολες αλλά και αστείες περιπτώσεις που συνάντησε στην πορεία του ως δικαστής. Σε μια ερώτηση που του τέθηκε για το αν μετάνιωσε που μετά από χρόνια άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου έγινε δικαστής μάς απάντησε με ένα ρητό που έλεγε ότι το ποτάμι δεν γυρίζει ποτέ πίσω και ότι κάνουμε δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, η ζωή συνεχώς προχωράει και μαζί της κι εμείς. Είναι κάτι που θα μείνει πάντα χαραγμένο μέσα μας και θα μας βοηθάει να οδεύουμε πάντα προς το καλύτερο.
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία με ευχάριστες αναμνήσεις και γνώσεις που λάβαμε εκεί και θα την θυμόμαστε και στο μέλλον όταν θα βγούμε κιέμείς στην κοινωνία για να δουλέψουμε.
Ο θεσμός της εβδομάδας εργασίας ήταν ως τώρα για μας μια άγνωστη εμπειρία που όταν την ζήσαμε καταλάβαμε πόσο σημαντική και εποικοδομητική ήταν και πως όλοι αυτοί οι αγώνες που βιώσαμε τους τελευταίους μήνες για τη διατήρηση της εβδομάδας εργασίας στην εκπαίδευση άξιζαν τον κόπο!
Μια ομάδα από δεκατέσσερις μαθητές επισκέφθηκε τον χώρο του δικαστηρίου Λεμεσού, όπου παρακολουθήσαμε διάφορες δίκες και στη συνέχεια μας ανέθεσαν κάποιες μικρές εργασίες.
Παρακολουθώντας διάφορων ειδών δίκες, συνειδητοποιήσαμε πόσο κουραστική είναι η δουλειά ενός δικηγόρου, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποστηρίξει τεκμηριωμένα τον πελάτη του και να τον αθωώσει, καθώς και του δικαστή, που πρέπει να αντιμετωπίσει την υπόθεση με αντικειμενικότητα και να λάβει τα σωστά μέτρα είτε για την ποινή είτε και για την αθώωση του κατηγορουμένου. Μέσα σε όλα αυτά είδαμε και πολύ ευτράπελες περιπτώσεις όπως διαζύγια, μοιρασιά περιουσιακών στοιχείων και διαφορές μεταξύ αγροτών η κατοίκων της πόλης που είχαν έρθει σε ρήξη.
Παρ΄όλα αυτά υπήρχαν και δυσάρεστες δίκες, όπως για παιδιά που δεν τα αναγνώριζαν οι γονείς τους. Η δίκη που μας εντυπωσίασε ήταν αυτή του Λιβάνιου τρομοκράτη που επιχείρησε να ανατινάξει το αεροδρόμιο.
Επισκεφθήκαμε επίσης τα κελιά όπου βρίσκονταν οι κρατούμενοι μέχρι να δικαστούν, αλλά μας είπαν οι αστυνομικοί πως δεν διέμεναν εκεί την νύχτα.
Σε γενικά πλαίσια η δουλειά στα δικαστήρια είναι πιεστική αλλά και ευχάριστη. Για κάποιον που αγαπάει την δουλειά του και του αρέσει αυτό που κάνει είναι μια εργασία γεμάτη εμπειρίες και γνώσεις. Επίσης είχαμε την ευκαιρία να έχουμε λίγη ώρα επικοινωνίας με τον προεδρεύοντα δικαστή του οικογενειακού που μας έλυσε όποιες απορίες είχαμε και μας μίλησε για την δουλειά του. Μας διηγήθηκε δύσκολες αλλά και αστείες περιπτώσεις που συνάντησε στην πορεία του ως δικαστής. Σε μια ερώτηση που του τέθηκε για το αν μετάνιωσε που μετά από χρόνια άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου έγινε δικαστής μάς απάντησε με ένα ρητό που έλεγε ότι το ποτάμι δεν γυρίζει ποτέ πίσω και ότι κάνουμε δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, η ζωή συνεχώς προχωράει και μαζί της κι εμείς. Είναι κάτι που θα μείνει πάντα χαραγμένο μέσα μας και θα μας βοηθάει να οδεύουμε πάντα προς το καλύτερο.
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία με ευχάριστες αναμνήσεις και γνώσεις που λάβαμε εκεί και θα την θυμόμαστε και στο μέλλον όταν θα βγούμε κιέμείς στην κοινωνία για να δουλέψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να μας στείλετε το σχόλιό σας κι εμείς, αφού κρίνουμε ότι συνάδει με το πνεύμα του ιστολογίου μας, θα το αναρτήσουμε. Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να μην περιλαμβάνουν οποιεσδήποτε προσβλητικές αναφορές και να γίνονται σε πλαίσιο σεβασμού και κοσμιότητας.